అప్పటికి నా వయసు 7 ఏళ్ళే కాని మోయలేని భారం నాపై ఉంది. ఎందుకంటే ఆ రోజే నా రెండవ తరగతి ఫలితాలు విడుదల!!!!!
wow ... గెలిచాను, అనుకున్నది సాదించాను, మళ్లీ సెకండ్ క్లాసులో కూడా నేనే స్కూల్ ఫస్ట్. అవును క్లాసు ఫస్ట్ మాత్రమే కాదు స్కూల్ ఫస్ట్ కూడా, వినటానికి విడ్డూరంగా ఉన్నా అదే వచ్చింది నాకు!! .....మా అమ్మ నాన్న మొహంలో ఆనందం, నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్ రాకేశ్ గాడి కళ్ళలో అసూయ ఇంకా నాకు బాగా గుర్తు.
కరతాళ ద్వనులు, అభినందనల మధ్య చీమిడి ముక్కును నా చొక్కాతో తుడుచుకుంటూ stage పైకి ఎక్కి ఈ విజయం నా ఒక్కడిదే కాదంటూ, నాకు ఆకలి వేసినప్పుడల్లా తినడానికి బలపాలు ఇచ్చినందుకు బన్నీకి, కోపం వచ్చినప్పుడల్లా కోరికించుకున్నందుకు బంటి గాడికి, మూడ్ వచినప్పుడల్లా గోలీలాట ఆడినందుకు మధు గడికి, బాధలో ఉన్నప్పుడల్లా నన్ను బేకరీకి తీసుకెల్లినందుకు మా బాబైకి, last but not least exam లో నాకు బాగా cooperate చేసి వాడు evaporate అయినందుకు రాకేశ్ గాడికి నా కృతజ్ఞతలు తెలిపి రుణం తీర్చుకుందాం అనుకునేసారికి నా ఆవేశానికి బ్రేకులు వేస్తూ నాకు Prize ఇచ్చి మాట్లాడే అవకాశం ఇవ్వకుండా స్టేజి దిగమన్నారు. నేను century మిస్సై పెవిలియన్ వైపు నడుస్తున్న" ఆశిష్ నెహ్రా " లాగ స్టేజి దిగుతుండగా నన్ను చూపిస్తూ మా ప్రిన్సిపాల్ " అటు చూడండి, రాబోయే కాలం కాబోయే కలాంని చుడండి .... ఈనాటి ఈ చిరుతడే రేపటి మగధీరుడు" అని అందరిచేత చప్పట్లు కొట్టించాడు.
"వోరై కలాం అంటే ఎవరురా? మొన్న 10th క్లాసు లో అందరికంటే ఎక్కువ మార్కలు తెచుకున్నాడు చూడు అతనా?" అని అడిగాడు పక్కనే కూర్చున్న మధు గాడు..."కాదురా, విక్టరీ talkies ముందున్న పెద్ద bungalow లోనికి రోజు కార్లో వస్తాడు చూడు తను" అని నేను నమ్మింది చాలా నమ్మకంగా చెప్పేసరికి వాడు నమ్మేసాడు. అప్పటికింకా మా ఇద్దరికీ వాడు ఆ కార్ డ్రైవర్ అని తెలియదు!!! ( "కాపీలు కొడితే మార్కులు వస్తాయి కాని జ్ఞ్యానం ఎందుకు వస్తుంది??" వెనకనుండి ఎవడో)
సుమారు రెండు సంవత్సరాల వరకు చుట్టూ ఉన్న నా స్నేహితుల సహకారం, ప్రోద్బలం వలన చదువులో నా అధిపత్యం అలాగే కొనసాగింది. అందరికంటే పైన ఉండాలంటే మనం ఎదగాలి లేదా మన తోటి వారిని కిందికి తొక్కాలి. రెండోది నాకు venilla తో పెట్టిన విద్య. అలా కొద్ది కాలం లోనే నేను ranker గా పేరు తెచ్చుకొని class leader గా ఎదిగాను. ఇక అక్కడినుండి నేను వెనిక్కి తిరిగిచుడాల్సిన అవసరం రాలేదు. నేను ఆడిందే ఆట పాడిందే పాట.
ఇలా నడుస్తున్న నా జీవన గమనం లోనికి మా చిన్న తాతయ్య ఒకరోజు ఎంటర్ అయ్యాడు. ఆ రోజుల్లో తను పెద్ద పెద్ద చదువులు చదివి కాలేజీ లో ప్రిన్సిపాల్ గా పని చేస్తుండే వాడు. తను రాగానే asusual గా మా అమ్మ నా ప్రతిభ పాటవాల గురించి ఖచేరి చేస్తుండంగా సీన్ లోనికి నేను ఎంటర్ అయ్యాను. నన్ను చూసి "పెద్దయ్యాక నువ్వేం అవుదాం అనుకుంటున్నవురా" అని అడిగాడు తాతయ్య. నేను వెంటనే "collector" అవుదాం అనుకుంటున్నా అని తడుముకోకుండా చెప్పేసరికి తను శభాష్!! అని నా భుజాన్ని తట్టి వీడిని చూస్తుంటే తప్పకుండా వీడు కలెక్టర్ అవుతాడు అని మా అమ్మతో అనేసాడు. అనడమే ఆలస్యం మా అమ్మ మొహం 1000 watts బుల్బులు ఒకేసారి 1000 వెలిగించినంత ప్రకాశవంతగా మెరువ సాగింది. నన్ను దెగ్గరకి తీసుకొని నా నొసటి మీద ముద్దు పెట్టింది. ఇక అంతే, ఆ రోజు నుండి నా జీవితం ఒక కొత్త మలుపు తిరిగింది. అమ్మ కళ్ళలో ఆనందాన్ని శాశ్వతం చేయాలనీ, నేను ఖచ్చితంగా కలెక్టర్ అవ్వాలని డిసైడ్ అయ్యాను. అవును, చెప్పులు కుట్టేవాడికి baata షోరూం పెట్టాలని, కిరాణా కొట్టు వాడికి commerical కాంప్లెక్స్ కట్టాలనే ఆశయం ఎంత సహజమో , నా లాంటి మధ్య తరగతి కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగిన మిడిల్ క్లాసు topperకి ఎప్పుడో ఒకప్పుడు కలెక్టర్ అవ్వాలనే ఆశ కలగడం అంతే సహజం.
కలెక్టర్ అవ్వాలంటే General knowledge బాగా రావాలి, అందుకని రోజు పేపర్ చదవడం ప్రారంభించాను. కాని పాడు పేపర్లలలో సినిమా కథలు, పిట్ట కథలు తప్ప వేరే articles నన్ను attract చేయలేక పోయాయి. దానితో పేపర్ చదవడం బోర్ కొట్టేసి టీవీ చూసి లోకాన్ని తెలుసు కోవాలి అనుకున్నాను. "TV పెట్టె వరకే మనకు అధికారం కలుదు కానీ దాన్ని కట్టే అధికారం మనకు లేదు" అనే జీవిత సత్యం నాకు ఇంకా తెలియదు!! ... కలెక్టర్ కలని కొంచం వాయిదా వేసి మోగ్లీ, జంగ్లీ లాంటి serials తో కాలక్షేపం చేయడం ప్రారంబించాను.
వాల్మీకి రామాయణం, రామానంద్ సాగర్ మహా భారతం ఒక ఊపు ఉపెస్తున్న సమయంలో నేను వాటికీ ఆకర్షితుడిని అయ్యాను. అదే సమయంలో భక్త ప్రహలద, అది శంకరా చార్య మరియు షిరిడి సాయి బాబా మహత్యం సినిమాలు బ్యాక్ to బ్యాక్ చూడడం వల్లనో ఏమో వాటి ప్రభావం నాపై చాల పడింది. కరడు కట్ట్టిన నా రాతి గుండెల్లో కరుణను నింపాయి. నాలోని ఆధ్యాత్మిక భావాల అలలను కధం తట్టి నిద్దుర లేపాయి. నేను ఒక పెద్ద "సన్యాసి" కావాలని అప్పుడే fix అయ్యాను. సన్యాసి కావాలంటే ముందు ఈ ప్రపంచం వదిలి దూరంగా ఎటైనా పారిపోవాలి. కానీ అంత చిన్న వయసులో నాకు అది సాద్యం అయ్యే పనేనా అనే బయం కలిగింది. కానీ నా ధైర్యం ఎప్పుడూ బయం కంటే చాలా బలమైనది!!! వెళ్ళాలని నాతో కచ్చితంగా చెప్పింది. "కాని ఆగు... మరి అమ్మకి నువ్వు ఇచ్చిన మాట సంగతి ఏంటి?" అని అడిగింది నా అంతరాత్మ. జవాబు కోసం నాలో మదనం మొదలైంది. నా మనసు ఎక్కువ సేపు చిరాకుగా ఉండ లేదు అనుకుంట, 4వ తరగతి చదువుతూ, బటానీలు తింటూ బడికి ఎలా డుమ్మా కొట్టాల అని ఆలోచిస్తున్న మా అన్నయ వైపుకు నా దృష్టిని మళ్ళించింది. టక్కున ఆలోచన వచ్చింది, అన్నయను collector చేసి నేను సన్యాసి అయిపోవచ్చు కదా అని. కాని నేను collector నుండి తప్పుకోవాలంటే ముందు వాడు ఒప్పుకోవాలి. వాడిని ఒప్పించడం ఎలా???
ఓ రోజు సాయంత్రం అయిదింటికి ఆసక్తిగా "పాడి పంట - పశువల పెంపకం" program చూస్తున్న వాడి దెగ్గరికి వెళ్లి ....
"అన్నయ, నేను సన్యాసి అవ్వాలనుకుంటున్నరా "...
"కోత్తగా అవ్వడమేంటిరా? అందరు నిన్ను అదే అంటుంటారు కదా" అన్నాడు అమాయకంగా ...
తెలిసి అన్నాడా తెలియక అన్నాడా అని నాకు తెలియక పోవడం వల్లనా నేను పేద్దగా పట్టించుకోక..వాడి జుట్టు పట్టుకోలేదు.
"ఆ సన్యాసి కాదు, తపస్సు చేసి నేను నిజంగానే పెద్ద సన్యాసిని అవుతా..కాని నాకు నీ help కావాలి. అమ్మకు నేను collector అవుతా అని మాటిచ్చాను, కాని ఈనా జన్మలో నేను అది నేర్వేర్చలేను. ఆ మాటను నువ్వు నిలబెట్టాలి, collector అవ్వాలి" అన్నాను.
"collector అవ్వాలి అంటే ఏం తినాలి తమ్ముడు?" అని కళ్ళు మిటికరిస్తూ అడిగాడు నన్ను.
(ఆ రోజుల్లో "boost is the secret of my energy" అనే ad వాళ్ళ కాబోలు ఆ అజ్ఞ్యానం)
"చదవాలి, తినడం కాదు చేయాల్సింది, Collector అయితే ఏదైనా ఆడొచ్చు, ఎవడినైన కొట్టొచ్చు...అడిగే వాడు ఉండడు".
వాడు చాలా sincere గా నేను చెప్పేది ఆలకించడం చూసి ...వాడిని ఎలా అయిన motivate చేయాలనీ చెప్పి.
"అసలు ఆఫీసుకి డుమ్మా కొట్టిన సెలవు పెట్టిన పట్టించుకోడానికి sirlu madamlu ఎవరు ఉండరంట. మనమే అందరికంటే పెద్దనంట." అని వాడితో నేను అన్నాను.
"నువ్వు చెప్పేది వింటుంటే నాకు collector అవ్వాలనే ఉంది తమ్ముడు. కాని నేను అవ్వలేను" అన్నాడు.
"ఏ ..ఏ ...ఏ ..ఎందుకని?" అని నిరాశతో నేను వాడిని గట్టిగ అడిగాను.
"ఏ అంటే ఎం చెప్పనురా?? నాకు నీలానే చిన్నప్పటి నుండి ఒక ఆశయం ఉంది. నేను బాగా చదివి పెద్దయాక veterinary doctor కావాలని కలలు కంటున్నా. నాకు ఊహ తెలిసినప్పటి నుంచి అంబలు, ఆవులు అంటే ఎంత ఇష్టమో నీకు తెలసు కదా. పిట్టలన్న, పావురాళ్ళు అన్న ఎంత ప్రాణమో నీకు తెలియదా!...మన వీది కుక్కలకు పెద్ద దిక్కు అయిన నన్ను veterinary doctor కాకుండా collector అవ్వమంటే ఎలా? వాటి..." అని వాడు అంటుండగానే టీవీలో
"ఈ వరం పాడి పంట ఇంతటితో సమాప్తం, తిరిగి వచ్చే వరం ఇదే సమయానికి మళ్లీ కలుద్దాం, సెలవు".
-------
wow ... గెలిచాను, అనుకున్నది సాదించాను, మళ్లీ సెకండ్ క్లాసులో కూడా నేనే స్కూల్ ఫస్ట్. అవును క్లాసు ఫస్ట్ మాత్రమే కాదు స్కూల్ ఫస్ట్ కూడా, వినటానికి విడ్డూరంగా ఉన్నా అదే వచ్చింది నాకు!! .....మా అమ్మ నాన్న మొహంలో ఆనందం, నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్ రాకేశ్ గాడి కళ్ళలో అసూయ ఇంకా నాకు బాగా గుర్తు.
కరతాళ ద్వనులు, అభినందనల మధ్య చీమిడి ముక్కును నా చొక్కాతో తుడుచుకుంటూ stage పైకి ఎక్కి ఈ విజయం నా ఒక్కడిదే కాదంటూ, నాకు ఆకలి వేసినప్పుడల్లా తినడానికి బలపాలు ఇచ్చినందుకు బన్నీకి, కోపం వచ్చినప్పుడల్లా కోరికించుకున్నందుకు బంటి గాడికి, మూడ్ వచినప్పుడల్లా గోలీలాట ఆడినందుకు మధు గడికి, బాధలో ఉన్నప్పుడల్లా నన్ను బేకరీకి తీసుకెల్లినందుకు మా బాబైకి, last but not least exam లో నాకు బాగా cooperate చేసి వాడు evaporate అయినందుకు రాకేశ్ గాడికి నా కృతజ్ఞతలు తెలిపి రుణం తీర్చుకుందాం అనుకునేసారికి నా ఆవేశానికి బ్రేకులు వేస్తూ నాకు Prize ఇచ్చి మాట్లాడే అవకాశం ఇవ్వకుండా స్టేజి దిగమన్నారు. నేను century మిస్సై పెవిలియన్ వైపు నడుస్తున్న" ఆశిష్ నెహ్రా " లాగ స్టేజి దిగుతుండగా నన్ను చూపిస్తూ మా ప్రిన్సిపాల్ " అటు చూడండి, రాబోయే కాలం కాబోయే కలాంని చుడండి .... ఈనాటి ఈ చిరుతడే రేపటి మగధీరుడు" అని అందరిచేత చప్పట్లు కొట్టించాడు.
"వోరై కలాం అంటే ఎవరురా? మొన్న 10th క్లాసు లో అందరికంటే ఎక్కువ మార్కలు తెచుకున్నాడు చూడు అతనా?" అని అడిగాడు పక్కనే కూర్చున్న మధు గాడు..."కాదురా, విక్టరీ talkies ముందున్న పెద్ద bungalow లోనికి రోజు కార్లో వస్తాడు చూడు తను" అని నేను నమ్మింది చాలా నమ్మకంగా చెప్పేసరికి వాడు నమ్మేసాడు. అప్పటికింకా మా ఇద్దరికీ వాడు ఆ కార్ డ్రైవర్ అని తెలియదు!!! ( "కాపీలు కొడితే మార్కులు వస్తాయి కాని జ్ఞ్యానం ఎందుకు వస్తుంది??" వెనకనుండి ఎవడో)
సుమారు రెండు సంవత్సరాల వరకు చుట్టూ ఉన్న నా స్నేహితుల సహకారం, ప్రోద్బలం వలన చదువులో నా అధిపత్యం అలాగే కొనసాగింది. అందరికంటే పైన ఉండాలంటే మనం ఎదగాలి లేదా మన తోటి వారిని కిందికి తొక్కాలి. రెండోది నాకు venilla తో పెట్టిన విద్య. అలా కొద్ది కాలం లోనే నేను ranker గా పేరు తెచ్చుకొని class leader గా ఎదిగాను. ఇక అక్కడినుండి నేను వెనిక్కి తిరిగిచుడాల్సిన అవసరం రాలేదు. నేను ఆడిందే ఆట పాడిందే పాట.
ఇలా నడుస్తున్న నా జీవన గమనం లోనికి మా చిన్న తాతయ్య ఒకరోజు ఎంటర్ అయ్యాడు. ఆ రోజుల్లో తను పెద్ద పెద్ద చదువులు చదివి కాలేజీ లో ప్రిన్సిపాల్ గా పని చేస్తుండే వాడు. తను రాగానే asusual గా మా అమ్మ నా ప్రతిభ పాటవాల గురించి ఖచేరి చేస్తుండంగా సీన్ లోనికి నేను ఎంటర్ అయ్యాను. నన్ను చూసి "పెద్దయ్యాక నువ్వేం అవుదాం అనుకుంటున్నవురా" అని అడిగాడు తాతయ్య. నేను వెంటనే "collector" అవుదాం అనుకుంటున్నా అని తడుముకోకుండా చెప్పేసరికి తను శభాష్!! అని నా భుజాన్ని తట్టి వీడిని చూస్తుంటే తప్పకుండా వీడు కలెక్టర్ అవుతాడు అని మా అమ్మతో అనేసాడు. అనడమే ఆలస్యం మా అమ్మ మొహం 1000 watts బుల్బులు ఒకేసారి 1000 వెలిగించినంత ప్రకాశవంతగా మెరువ సాగింది. నన్ను దెగ్గరకి తీసుకొని నా నొసటి మీద ముద్దు పెట్టింది. ఇక అంతే, ఆ రోజు నుండి నా జీవితం ఒక కొత్త మలుపు తిరిగింది. అమ్మ కళ్ళలో ఆనందాన్ని శాశ్వతం చేయాలనీ, నేను ఖచ్చితంగా కలెక్టర్ అవ్వాలని డిసైడ్ అయ్యాను. అవును, చెప్పులు కుట్టేవాడికి baata షోరూం పెట్టాలని, కిరాణా కొట్టు వాడికి commerical కాంప్లెక్స్ కట్టాలనే ఆశయం ఎంత సహజమో , నా లాంటి మధ్య తరగతి కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగిన మిడిల్ క్లాసు topperకి ఎప్పుడో ఒకప్పుడు కలెక్టర్ అవ్వాలనే ఆశ కలగడం అంతే సహజం.
కలెక్టర్ అవ్వాలంటే General knowledge బాగా రావాలి, అందుకని రోజు పేపర్ చదవడం ప్రారంభించాను. కాని పాడు పేపర్లలలో సినిమా కథలు, పిట్ట కథలు తప్ప వేరే articles నన్ను attract చేయలేక పోయాయి. దానితో పేపర్ చదవడం బోర్ కొట్టేసి టీవీ చూసి లోకాన్ని తెలుసు కోవాలి అనుకున్నాను. "TV పెట్టె వరకే మనకు అధికారం కలుదు కానీ దాన్ని కట్టే అధికారం మనకు లేదు" అనే జీవిత సత్యం నాకు ఇంకా తెలియదు!! ... కలెక్టర్ కలని కొంచం వాయిదా వేసి మోగ్లీ, జంగ్లీ లాంటి serials తో కాలక్షేపం చేయడం ప్రారంబించాను.
వాల్మీకి రామాయణం, రామానంద్ సాగర్ మహా భారతం ఒక ఊపు ఉపెస్తున్న సమయంలో నేను వాటికీ ఆకర్షితుడిని అయ్యాను. అదే సమయంలో భక్త ప్రహలద, అది శంకరా చార్య మరియు షిరిడి సాయి బాబా మహత్యం సినిమాలు బ్యాక్ to బ్యాక్ చూడడం వల్లనో ఏమో వాటి ప్రభావం నాపై చాల పడింది. కరడు కట్ట్టిన నా రాతి గుండెల్లో కరుణను నింపాయి. నాలోని ఆధ్యాత్మిక భావాల అలలను కధం తట్టి నిద్దుర లేపాయి. నేను ఒక పెద్ద "సన్యాసి" కావాలని అప్పుడే fix అయ్యాను. సన్యాసి కావాలంటే ముందు ఈ ప్రపంచం వదిలి దూరంగా ఎటైనా పారిపోవాలి. కానీ అంత చిన్న వయసులో నాకు అది సాద్యం అయ్యే పనేనా అనే బయం కలిగింది. కానీ నా ధైర్యం ఎప్పుడూ బయం కంటే చాలా బలమైనది!!! వెళ్ళాలని నాతో కచ్చితంగా చెప్పింది. "కాని ఆగు... మరి అమ్మకి నువ్వు ఇచ్చిన మాట సంగతి ఏంటి?" అని అడిగింది నా అంతరాత్మ. జవాబు కోసం నాలో మదనం మొదలైంది. నా మనసు ఎక్కువ సేపు చిరాకుగా ఉండ లేదు అనుకుంట, 4వ తరగతి చదువుతూ, బటానీలు తింటూ బడికి ఎలా డుమ్మా కొట్టాల అని ఆలోచిస్తున్న మా అన్నయ వైపుకు నా దృష్టిని మళ్ళించింది. టక్కున ఆలోచన వచ్చింది, అన్నయను collector చేసి నేను సన్యాసి అయిపోవచ్చు కదా అని. కాని నేను collector నుండి తప్పుకోవాలంటే ముందు వాడు ఒప్పుకోవాలి. వాడిని ఒప్పించడం ఎలా???
ఓ రోజు సాయంత్రం అయిదింటికి ఆసక్తిగా "పాడి పంట - పశువల పెంపకం" program చూస్తున్న వాడి దెగ్గరికి వెళ్లి ....
"అన్నయ, నేను సన్యాసి అవ్వాలనుకుంటున్నరా "...
"కోత్తగా అవ్వడమేంటిరా? అందరు నిన్ను అదే అంటుంటారు కదా" అన్నాడు అమాయకంగా ...
తెలిసి అన్నాడా తెలియక అన్నాడా అని నాకు తెలియక పోవడం వల్లనా నేను పేద్దగా పట్టించుకోక..వాడి జుట్టు పట్టుకోలేదు.
"ఆ సన్యాసి కాదు, తపస్సు చేసి నేను నిజంగానే పెద్ద సన్యాసిని అవుతా..కాని నాకు నీ help కావాలి. అమ్మకు నేను collector అవుతా అని మాటిచ్చాను, కాని ఈనా జన్మలో నేను అది నేర్వేర్చలేను. ఆ మాటను నువ్వు నిలబెట్టాలి, collector అవ్వాలి" అన్నాను.
"collector అవ్వాలి అంటే ఏం తినాలి తమ్ముడు?" అని కళ్ళు మిటికరిస్తూ అడిగాడు నన్ను.
(ఆ రోజుల్లో "boost is the secret of my energy" అనే ad వాళ్ళ కాబోలు ఆ అజ్ఞ్యానం)
"చదవాలి, తినడం కాదు చేయాల్సింది, Collector అయితే ఏదైనా ఆడొచ్చు, ఎవడినైన కొట్టొచ్చు...అడిగే వాడు ఉండడు".
వాడు చాలా sincere గా నేను చెప్పేది ఆలకించడం చూసి ...వాడిని ఎలా అయిన motivate చేయాలనీ చెప్పి.
"అసలు ఆఫీసుకి డుమ్మా కొట్టిన సెలవు పెట్టిన పట్టించుకోడానికి sirlu madamlu ఎవరు ఉండరంట. మనమే అందరికంటే పెద్దనంట." అని వాడితో నేను అన్నాను.
"నువ్వు చెప్పేది వింటుంటే నాకు collector అవ్వాలనే ఉంది తమ్ముడు. కాని నేను అవ్వలేను" అన్నాడు.
"ఏ ..ఏ ...ఏ ..ఎందుకని?" అని నిరాశతో నేను వాడిని గట్టిగ అడిగాను.
"ఏ అంటే ఎం చెప్పనురా?? నాకు నీలానే చిన్నప్పటి నుండి ఒక ఆశయం ఉంది. నేను బాగా చదివి పెద్దయాక veterinary doctor కావాలని కలలు కంటున్నా. నాకు ఊహ తెలిసినప్పటి నుంచి అంబలు, ఆవులు అంటే ఎంత ఇష్టమో నీకు తెలసు కదా. పిట్టలన్న, పావురాళ్ళు అన్న ఎంత ప్రాణమో నీకు తెలియదా!...మన వీది కుక్కలకు పెద్ద దిక్కు అయిన నన్ను veterinary doctor కాకుండా collector అవ్వమంటే ఎలా? వాటి..." అని వాడు అంటుండగానే టీవీలో
"ఈ వరం పాడి పంట ఇంతటితో సమాప్తం, తిరిగి వచ్చే వరం ఇదే సమయానికి మళ్లీ కలుద్దాం, సెలవు".
-------
No comments:
Post a Comment