"చలో మానస.. ఉంటాను .. బై... ఈ వీకెండ్ నువ్వు ఫ్రీనా....ఓ సారి కుదిరితే కలుద్దాం"
"హ్మ్మ్ ...వెరీ సారీ ... నాకు ఈ వీకెండ్ అసలు టైం లేదు..రేపు మార్నింగ్ డాన్సు క్లాసు ఉంది.
మధ్యానం ఫ్రెండ్స్ అందరితో మూవీకి వెళ్ళాలి, ఈవెనింగ్ ఆంటీ వాళ్ళింట్లో డిన్నర్ కి పేరెంట్స్ తో కలిసి అటెండ్ అవ్వాలి. సండే మా కజిన్ క్లోజ్ ఫ్రెండ్ మ్యారేజ్ కి హైదరాబాద్ వెళ్ళాలి. నువ్వు నీ ప్లాన్ ని చేంజ్ చేసుకోకు. తర్వాత కలుద్దాం, బై ది వే, నీ వీకెండ్ ప్లాన్ ఏంటి?"
" నాకు పెద్దగా ప్లాన్ ఏమి లేదు, ఖాలినే, అప్పట్టికి అప్పుడూ ఆ టైంకి ఏది తోచితే అది చే ... "
"అదేంటి, ఖాలిగా ఎలా ఉండగలరసలు? నాకైతే పిచ్చి ఎక్కుతుంది. అయినా ఏ ప్లాన్ లేకుండా అలా ఉంటె లైఫ్ బోర్ కొట్టదూ?"
"ఇలా ఫ్రెండ్స్ అందరూ బిజీ అయిపోతే ఖాళి సమయంతో కాలక్షేపం కాకుండా ఎం చేయగలను చెప్పు"
"ఓవర్ చేయకు, మనం నెక్స్ట్ వీకెండ్ తప్పకుండ కలుద్దాం" అని తను ఫోన్ పెట్టేసింది.
ప్లానా పాలకూర పప్పా...ఖాళిగా ఉండడం చేతకాకే ఈ డాన్సులు, డిన్నర్లు, ప్లానింగులు, కాకరకాయలు. దీని పిచ్చితనం కాకపోతే అన్నీ ప్లాన్ చేసుకుంటూ, Q కట్టి వెళ్ళడానికి ఈ బ్రతుకేమైన రజినీకాంత్ "రోబో" సినిమానా? అనుకుని ఆవేశాన్ని అణచుకొని ఆఫీసులో ఏమీ తోచక ఏమి చేయాలో పాలుపోక చివరికి "అత్తారింటికి దారేది" సినిమాని ప్లే చేసి చూస్తున్నాను. ఆ సినిమాలో పవన్ కళ్యాణ్ ని చూసినప్పుడల్లా - పాపం తనకు ఏ అత్తారింటికీ దారి తెలియక లోక కళ్యాణం కోసం చివరికి తన కల్యాణాన్ని సహితం కాదు అనుకోని ఆవేశంగా రాజకీయం అనే సూర్య కాంతాన్ని కట్టుకోవడం - అనే చేదు నిజం గుర్తొచ్చి ఆ దుస్సాహాసాన్ని జీర్ణించుకోలేక సినిమాని చూడలేక ఇబ్బంది పడుతుండగా
"హే నిశాంత్, మీట్ మిస్టర్ అశాంత్, నిన్నే మన టీంలో కొత్తగా జాయిన్ అయ్యాడు" అంటూ ఆ అశాంత్ గాడిని నాకు పరిచెయం చేసాడు మా మేనేజర్.
"హలో .. దిస్ ఇస్ అశాంత్"
"హలో ... దిస్ ఇస్ నిశాంత్"
"ఐఐటి బెంగుళూరులో చదివాడు..ఇంతకు ముందు మిరకిల్లో, ఒజోమెన్లో పని చేసాడు. చాలా టాలెంటెడ్ ఫెల్లో, జెమ్ అఫ్ ఎ మ్యాన్!!".
అదేంటో! ఈ మేనేజర్ గాడికి నేను తప్పితే ఈ ప్రపంచంలో అందరూ ఇంటెలిజెంట్ గానే కనిపిస్తారు. వీడు వీడి ఆత్రం తగలెయ్యా అని నా మనసులో మా మేనేజర్ని తిట్టుకోని బయటకి నవ్వుతూ
"అవునా! గ్రేట్ " అన్నాను.
ఒక సారి ఆ అశాంత్ గాడిని పై నుండి కింది వరకు పరీక్షగా చూసాను. వాడిని చూస్తుంటే ఉత్త పోరంబోకులా ఉన్నాడే కాని ఏ కోణానా ప్రోగ్రామర్ లా కనిపించట్లేదు. అయినా వాడిని అని ఎం లాబం? ఐఐటి అంటే చాలు ...అంట్లుతోమే వాడిని కూడా ఆర్కిటెక్టు చేస్తారు ఈ తిక్క సన్నాసులు.
"తనకు పాత కంపెనీలో క్రియేటివ్ వర్క్ దొరకట్లేదు అని, మన కంపెనీ లో ఏదైనా మంచి ప్రోడక్ట్ బిల్డ్ చేయాలని మన టీంలో జాయిన్ అయ్యాడు. నువ్వు తనని గైడ్ చెయ్యి. కావలసినవి ఏవైనా ఉంటె తనకి హెల్ప్ చెయ్యి"
"ఓ .. ఈస్ ఇట్ ... థెన్ మన టీం బెస్ట్ ప్లేస్.. ఐ విల్ గైడ్ హిం"
"యాయా..గుడ్" అని ఆ సన్నాసిని నాకు అప్పచెప్పి అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు మా మేనేజర్ సన్నాసి.
క్రియేటివ్ వర్కా తోట కూర కట్టా! అక్కడినుండి తరిమేస్తే ఇక్కడికి వచ్చివుంటాడు వెదవ. అయినా బిల్డ్ చేసే వాడెవడూ ఇలా గంటకో బిల్డింగు మారడు అనుకుంటూ మరొకసారి వాడిని కింది నుండి పై వరకు పరీక్షగా మళ్లి చూసాను. ఎంత కన్విన్సు అవ్వాలని ట్రై చేసిన నా మనసు వాడు వెదవే అన్ని ఫిక్స్ అయ్యి కూర్చుంది తప్పితే అస్సలు కన్విన్సు అవ్వనంటుంది. ఎలా అని నేను ఆలోచిస్తుండగా -
"హ . నిశాంత్ మీదే స్టేట్? ఎక్కడునుండి?" అని అడిగాడు వాడు.
"అంధ్ర ..ఆగాగు... తెలంగాణా, కాదు కాదు ఆంధ్రే, లేదు లేదు తెలంగాణే ... హే ఏదో ఒకటహా.....హైదరాబాద్ నుండి"
"హైదరాబాదా... నేను అక్కడినుండే" అని వాడి ఆమ్లెట్ మొహంపై నవ్వుని ఉల్లిపాయళ్ళ జల్లుతూ షేక్ హ్యాండ్ కోసం చెయ్యి చాచాడు.
పోనిలే, చూడానికి వెదవలా ఉన్నా మన ఊరి వేదవే, మన వాడే అన్నమాట... అనుకోని ... ప్రాంతీయతత్త్వాన్ని అడ్డం పెట్టుకొని వాడితో చెయ్యి కలిపాను. ఈ లోకంలో పైగా ఇలాంటి వెదవలందరితో కలిసి బ్రతకాలంటే ప్రతి వాడికి ఇలా ఏదో ఒక పిచ్చి ఉండాలి - కులం పిచ్చో, మతం పిచ్చో, ప్రాంతం పిచ్చో, సినిమా పిచ్చో - లేకుంటే మనకు పిచ్చెక్కిపోదూ!
ప్రక్కన వీడి లాగే టీంలో కొత్తగా జాయిన్ అయిన జనత అందరు కలిసి గట్టిగా మాట్లాడుకుంటున్నారు. వాళ్ళు ఏమి మాట్లాడుతున్నారో స్పష్టంగా వినిపించట్లేదు కాని ఈ పదాలు మాత్రం అక్కడక్కడ దొర్లుతున్నాయి
"స్టాన్ఫోర్డ్, యు సి బెర్క్లీ, పి ఎచ్ డి, రీసెర్చ్, స్టీవ్ జాబ్స్, బిల్ గేట్స్, గూగుల్, ఫేస్ బుక్,
హడూప్, బిగ్ డేటా, క్లౌడ్ కంప్యూటింగ్, బిలియన్ డాలర్, యూరోప్, ఆస్ట్రేలియా, గ్రీన్ కార్డు, ఎచ్ 1 బి........ "
అందులో నుండి ఒకడు అశాంత్ గాడిని గుర్తుపట్టి మా వైపు పరిగెత్తుకుని వచ్చాడు. ఆ వెదవ, ఈ వెదవ ఒకే కాలేజీ, క్లాసు మేట్స్. కాకపోతే వాడు టాపరు, ఈ అశాంత్ గాడు లొఫరు, అంతే తేడా. లోఫర్ అనే అర్థం తెలియని వాళ్ళు గూగుల్ లో సెర్చ్ చేయాల్సిన అవసరం లేదు, నేను ఆల్రెడి చేసాను. ఇక్కడ దానర్థం సోమరి అని, పెద్దగా బుర్ర వాడని వెదవ అని, దాని వళ్ళ పండుకి కాయకి కూడ తేడా తెలియని అమాయకుడని. అశాంత్ నాకు వాడి ఫ్రెండ్ని పరిచేయం చేసి మళ్లీ వస్తానని అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయాడు. నేను అశాంత్ ఫ్రెండ్ కాంటీన్ వైపు నడుస్తూ ఉండగా కుతూహలంతో తనని అడిగాను -
"ఏం బాస్, ఎం మాట్లాడుకుంటున్నారు అందరూ?"
"ఏముంది బాస్, యుఎస్ కి ఎలా వెళ్ళాలని అందరు డిస్కస్ చేస్తున్నారు"
"జాయిన్ అయ్యి రెండు రోజులు కూడా కాలేదు, అప్పుడే యుఎస్ కి వెళ్ళాలని డిసైడ్ అయ్యారా?"
"యుఎస్ కి వెళ్ళాలని ఎప్పుడో డిసైడ్ అయ్యాము, కాని ఈ జాబులో జాయిన్ అయింది మాత్రం నిన్నే. నువ్వే చెప్పు బాస్, ఇన్ని రోజులు ఎవడైనా రాత్రనక పగలనక నానా కష్టాలు పడింది దేనికి? - ఓ చిన్న విల్లా, అందులో ఐశ్వర్య లాంటి పిల్ల - వీటి కోసమే కదా! ఈ బెంగుళూరులో ఇలాగే నేను ఇంకో వెయ్యి సంవత్సరాలు పని చేసినా భవంతి కాదు కదా కనీసం బాత్రూం కూడా కట్టించలేను. అందుకే యుఎస్ కి వెళ్ళి అక్కడ సంపాదించి ఇక్కడ ఇండియాలో ఇన్వెస్ట్ చేస్తే, నాకు ఆనందం మన దేశానికి ఆదాయం రెండూ వస్తాయి. అయినా ఈ రోజుల్లో మనిషన్నాకా దేనికో ఓ దానికి అటాచ్ అవ్వాలి బాస్, లేకుంటే జీవితమే డిటాచ్ అయిపోతుంది. లైఫ్ లో త్రిల్ ఉండలాంటి ఇలాంటి "విల్" ఎట్లీస్ట్ ఒకటైన ఉండాలి. నీకు ఇలాంటి ఆశయాలు ఏమి లేవా బాస్?"
"ఎందుకు లేదు. నాకు ఒక ఆశయం ఉంది".
"ఏంటది?"
"నీ లాంటి మామకి అల్లుడవ్వాలని"
అది విని తను బళ్ళుమని నవ్వి "గుడ్ వన్ బాస్. అల్ ది బెస్ట్" అన్నాడు.
కాంటీన్ వచేసింది. తనకు దాహం వేస్తుంది అన్నాడు.
"కోక్ తాగండి దాహాన్ని తీర్చండి. యుఎస్ కి వెళ్తే అక్కడ ఎలాగూ ఇదే తాగాలిగా" అన్నాను నవ్వుతు తనతో
"కోక్ హెల్త్ కు మంచిది కాదు బాస్. దాంట్లో ఆసిడ్స్, యాడెడ్ షుగర్స్, అది తాగడం కంటే ఒక పెగ్గు విస్కీ తాగడం మేలేమో".
"ఓహ్ హో, అలా అయితే నీళ్లు తాగు"
"అబ్బే, టేస్ట్ లెస్, నీళ్లెం తాగుతాం బాస్".
"మరి ఎం కావలి నీకు?"
"ఫ్రూట్ జ్యూస్"
ఫ్రూట్ జ్యూస్ కి కొంచెం టైం పడుతుంది అన్నాడు ఆ కౌంటర్ వాడు.
ఇంతలో తనకు మీటింగ్ ఉన్న విషయం గుర్తొచ్చి, అంత టైం లేదని, దాహం తీరకుండానే అక్కడినుండు వెళ్లి పోయాడు వాళ్ళ ఫ్రెండ్.
అలా ఓ రెండు నెలలు గడిచాయి, ఆశాంత్ నేను బాగానే క్లోజ్ అయ్యాము. వాడి తిక్క పనులు, తింగరి వేషాలు నాకు అప్పుడప్పుడు కోపం తెప్పించిన వాడి అమాయకత్వం ఆ కోపాన్ని కూల్ చేసిది. ఇలా ఉండగా ఓ రోజు వాడు ఒక అమ్మాయని గాడంగా ప్రేమించాడని, ఆ అమ్మాయికి వాడి ప్రేమ విషయం మెసేజ్ రూపంలో ఫేస్ బుక్ లో పోస్ట్ చేసాడని నాతో చెప్పాడు.
ప్రక్కన వీడి లాగే టీంలో కొత్తగా జాయిన్ అయిన జనత అందరు కలిసి గట్టిగా మాట్లాడుకుంటున్నారు. వాళ్ళు ఏమి మాట్లాడుతున్నారో స్పష్టంగా వినిపించట్లేదు కాని ఈ పదాలు మాత్రం అక్కడక్కడ దొర్లుతున్నాయి
"స్టాన్ఫోర్డ్, యు సి బెర్క్లీ, పి ఎచ్ డి, రీసెర్చ్, స్టీవ్ జాబ్స్, బిల్ గేట్స్, గూగుల్, ఫేస్ బుక్,
హడూప్, బిగ్ డేటా, క్లౌడ్ కంప్యూటింగ్, బిలియన్ డాలర్, యూరోప్, ఆస్ట్రేలియా, గ్రీన్ కార్డు, ఎచ్ 1 బి........ "
అందులో నుండి ఒకడు అశాంత్ గాడిని గుర్తుపట్టి మా వైపు పరిగెత్తుకుని వచ్చాడు. ఆ వెదవ, ఈ వెదవ ఒకే కాలేజీ, క్లాసు మేట్స్. కాకపోతే వాడు టాపరు, ఈ అశాంత్ గాడు లొఫరు, అంతే తేడా. లోఫర్ అనే అర్థం తెలియని వాళ్ళు గూగుల్ లో సెర్చ్ చేయాల్సిన అవసరం లేదు, నేను ఆల్రెడి చేసాను. ఇక్కడ దానర్థం సోమరి అని, పెద్దగా బుర్ర వాడని వెదవ అని, దాని వళ్ళ పండుకి కాయకి కూడ తేడా తెలియని అమాయకుడని. అశాంత్ నాకు వాడి ఫ్రెండ్ని పరిచేయం చేసి మళ్లీ వస్తానని అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయాడు. నేను అశాంత్ ఫ్రెండ్ కాంటీన్ వైపు నడుస్తూ ఉండగా కుతూహలంతో తనని అడిగాను -
"ఏం బాస్, ఎం మాట్లాడుకుంటున్నారు అందరూ?"
"ఏముంది బాస్, యుఎస్ కి ఎలా వెళ్ళాలని అందరు డిస్కస్ చేస్తున్నారు"
"జాయిన్ అయ్యి రెండు రోజులు కూడా కాలేదు, అప్పుడే యుఎస్ కి వెళ్ళాలని డిసైడ్ అయ్యారా?"
"యుఎస్ కి వెళ్ళాలని ఎప్పుడో డిసైడ్ అయ్యాము, కాని ఈ జాబులో జాయిన్ అయింది మాత్రం నిన్నే. నువ్వే చెప్పు బాస్, ఇన్ని రోజులు ఎవడైనా రాత్రనక పగలనక నానా కష్టాలు పడింది దేనికి? - ఓ చిన్న విల్లా, అందులో ఐశ్వర్య లాంటి పిల్ల - వీటి కోసమే కదా! ఈ బెంగుళూరులో ఇలాగే నేను ఇంకో వెయ్యి సంవత్సరాలు పని చేసినా భవంతి కాదు కదా కనీసం బాత్రూం కూడా కట్టించలేను. అందుకే యుఎస్ కి వెళ్ళి అక్కడ సంపాదించి ఇక్కడ ఇండియాలో ఇన్వెస్ట్ చేస్తే, నాకు ఆనందం మన దేశానికి ఆదాయం రెండూ వస్తాయి. అయినా ఈ రోజుల్లో మనిషన్నాకా దేనికో ఓ దానికి అటాచ్ అవ్వాలి బాస్, లేకుంటే జీవితమే డిటాచ్ అయిపోతుంది. లైఫ్ లో త్రిల్ ఉండలాంటి ఇలాంటి "విల్" ఎట్లీస్ట్ ఒకటైన ఉండాలి. నీకు ఇలాంటి ఆశయాలు ఏమి లేవా బాస్?"
"ఎందుకు లేదు. నాకు ఒక ఆశయం ఉంది".
"ఏంటది?"
"నీ లాంటి మామకి అల్లుడవ్వాలని"
అది విని తను బళ్ళుమని నవ్వి "గుడ్ వన్ బాస్. అల్ ది బెస్ట్" అన్నాడు.
కాంటీన్ వచేసింది. తనకు దాహం వేస్తుంది అన్నాడు.
"కోక్ తాగండి దాహాన్ని తీర్చండి. యుఎస్ కి వెళ్తే అక్కడ ఎలాగూ ఇదే తాగాలిగా" అన్నాను నవ్వుతు తనతో
"కోక్ హెల్త్ కు మంచిది కాదు బాస్. దాంట్లో ఆసిడ్స్, యాడెడ్ షుగర్స్, అది తాగడం కంటే ఒక పెగ్గు విస్కీ తాగడం మేలేమో".
"ఓహ్ హో, అలా అయితే నీళ్లు తాగు"
"అబ్బే, టేస్ట్ లెస్, నీళ్లెం తాగుతాం బాస్".
"మరి ఎం కావలి నీకు?"
"ఫ్రూట్ జ్యూస్"
ఫ్రూట్ జ్యూస్ కి కొంచెం టైం పడుతుంది అన్నాడు ఆ కౌంటర్ వాడు.
ఇంతలో తనకు మీటింగ్ ఉన్న విషయం గుర్తొచ్చి, అంత టైం లేదని, దాహం తీరకుండానే అక్కడినుండు వెళ్లి పోయాడు వాళ్ళ ఫ్రెండ్.
అలా ఓ రెండు నెలలు గడిచాయి, ఆశాంత్ నేను బాగానే క్లోజ్ అయ్యాము. వాడి తిక్క పనులు, తింగరి వేషాలు నాకు అప్పుడప్పుడు కోపం తెప్పించిన వాడి అమాయకత్వం ఆ కోపాన్ని కూల్ చేసిది. ఇలా ఉండగా ఓ రోజు వాడు ఒక అమ్మాయని గాడంగా ప్రేమించాడని, ఆ అమ్మాయికి వాడి ప్రేమ విషయం మెసేజ్ రూపంలో ఫేస్ బుక్ లో పోస్ట్ చేసాడని నాతో చెప్పాడు.
"ఎవరురా ఆ అమ్మాయి?" అని అడిగాను.
"అదిగో ఆ అమ్మాయికే నేను మెసేజ్ పెట్టింది" అన్నాడు.
"ఏది? ఆ డియోనా పక్కన కూర్చుందే, నల్ల డ్రెస్సు వేసుకుని పెదవులకు లిప్స్టిక్ రాసుకుంటుందే ఆ అమ్మాయికా?"
"కాదు.. "
"మరి, బ్లు టిషర్టు వేసుకొని స్నాప్ డీల్ లో హాట్ హాట్ డీల్స్ కోసం ఆవేశంగా వెతుకుతుందే ఆ పిల్లా?"
"ప్చ్ ... తనూ కాదు"
"ప్చ్ ... తనూ కాదు"
"హ్మ్మ్ ... మరి ఆ రెడ్ కలర్ స్కర్ట్ వేసుకొని, ఈ లోకాన్ని మరచి ఆ ఐఫోన్లో మునిగి మెస్సేజుల మీద మెస్సేజులు పంపుతుందే ఆ పాపా?"
"కాదు కాదు ... నువ్వు ముందు చూపించిన అమ్మాయికే"
"ఏంటి? నువ్వు కొంప తీసి డియోనకు కాని మెయిల్ పెట్టావా ఏంటి?"
కొంచెం గర్వంతో కూడిన సిగ్గుతో ... తానే అని తలూపాడు.
"వారిని దుంప తెగ, దానికి ఎందుకు పెట్టవురా మెసేజు. నీకు ఇంకా ఎవరు దొరకలేదా?" అని గట్టిగ అరిచాను.
"ఏ? తనకి నువ్వు కూడా మెసేజ్ పెట్టావా ఏంటి?" అన్నాడు అర్థం కాని ఆశ్చర్యంతో.
"నీ బొందా.. ఆవిడ ఎవరనుకుంటున్నావు? అయిన నీకసలు బుర్రుందా? పెట్టే ముందు నన్ను అడగక్కర్లేదు?"
"ఏ .. మన టీంలో ఎవరు లవ్ లెటర్ రాసినా ముందు నిన్నడగాలనే రూల్ ఏమైనా పెట్టారా?" అని అమయకంగా అడిగాడు.
"నీ మొహం .. నువ్వు పెట్టింది అమ్మాయికి కాదు, డియోన మోసెస్కి. తానే ఈ ఇండియా సెంటర్ మొత్తానికి డైరెక్టర్. అయినా ... నువ్వేం మనిషివిరా... నీకు అమ్మాయికి ... అమమ్మకు కూడా తేడా తెలియలేదా. తన యేజ్ ఏంటి నీ యేజ్ ఏంటి. నీ కంటే కనీసం పది యేండ్ల అయిన పెద్దది. అసలు తనకు మెస్సేజు పంపాలనే ఆలోచన నీ మట్టి బుర్రకు ఎలా తట్టిందిరా" అన్నాను వాడిపై విరుచుకు పడుతూ.
"ఏమో! దూరం నుండి ఒకటి రెండు సార్లు చూసాను. ఓ రోజు మార్నింగ్ ఎంట్రన్స్ గేటు దెగ్గర తనను క్లోజ్అప్ లో చూసినప్పుడే నా హార్ట్ ఫ్రేమ్ మొత్తం తన బ్యూటిఫుల్ ఫేస్ తో నిండి పోయింది. నా మనసు తానే నాకు సరైన జోడి అని చెప్పడంతో ఆవేశంలో టెంప్ట్ అయ్యి వెంటనే మెయిల్ చేశాను. కాని ఇలా అవుతుందని నేను కలలో కూడా ఊహించలేదు. అయినా సరే, ఎన్ని ఇబ్బందులు ఎదురైనా సరే, ఈ విధి ఎన్ని పరీక్షలు పెట్టినా సరే, నిస్వార్థమైన నా ప్రేమే గెలుస్తుంది" అని దిగులు ఫేస్తో డియోనా వైపు చూస్తూ కుర్చీ మీద కూలపడిపోయాడు.
"నువ్వు నీ తోక్కోలో మనసు... కొంచెం ఎర్రగా బుర్రగా ఉంటె చాలు .. డైరెక్టర్లకె లవ్ లెటర్స్ రాస్తార్రా? పైగా దానికి ప్రేమ దోమ అనే టైటిల్ తగిలించి ఎవడి ఇష్టం వచ్చిన సినిమా వాడు తీసి అందులో హీరోల్ల ఫీల్ అయిపోవడం... దాన్ని జనాల పై రుద్దడం. ఛా.. మీరు మారర్రా!"
"నీకేం తెలుసు ప్రేమ గురించి. నీ జీవితంలో ఎవరినైనా గాడంగా ప్రేమిస్తే నీకు తెలిసేది. అదొక అందమైన అనుభూతి, దాన్ని అందుకోవడం నీలాంటి అంధుల వల్ల అసాధ్యం. తల్లి గర్బంలో ప్రాణం పుడితే, మనిషి గుండెల్లో ప్రేమ పుడుతుంది. గాయ పడిన వాడికే నొప్పి తెలిసేది, ప్రేమించిన వాడికే దాని లోతు తెలిసేది. నీకు ఈ విషయం ఎప్పటికి తెలియదు."
అబ్బో, వీడు ప్రేమలో పూర్తిగా మునిగిపోయాడు. వీడిని ఈ సముద్రం లోనుండి బయటకి లాగటం చాలా కష్టం. కాని ఆరు నూరైనా...నూరు కోడి కూరైనా సరే .. నేను వీడిని ఈ పెను ప్రమాదం నుండి తప్పించాలి. ఈ ఉప్పెనని ఎలాగైనా ఆపాలి. అదే నా కర్తవ్యం, అదే నా ధర్మం, అదే నా బాధ్యత, అదే నా .. (హేయ్ .. ఆపవోయ్ ... నువ్వు నీ ఓవర్ యాక్షన్.. కధ కంటిన్యూ చెయ్యి)
"చూడు తమ్ముడు, నీ ప్రేమ నిజమే కావొచ్చు, షాజహాన్ తర్వాత చరిత్రలో నీ పేరే ప్రేమ కి సినానింగా నిలవొచ్చు, కాని డియోనా నీకంటే పది ఏండ్లు పెద్దది. ఎంత క్యాలికులేట్ చేసిన ఈ లెక్క తేలదు నాన్నా. నా మాట విని నువ్వు తనను మర్చిపో".
"ఎందుకు మర్చిపోవాలి? రాముడి కంటే సీత పెద్దది. కృష్ణుడి కంటే రాధ పెద్దది, టెండూల్కర్ కంటే అంజలి పెద్దది. వాళ్ళు ప్రేమించుకోలేదా? మేము అంతే!"
"ఒరేయ్, ఒరేయ్ ... ఒరేయ్. నా ఓపికకి పరీక్ష పెట్టకురా. రాముడు వేల యేండ్లు బ్రతికాడు, కృష్ణుడు వేల పెండ్లిలు చేసుకున్నాడు, ఇక టెండూల్కర్ వంద సెంచరీలు కొట్టాడు. నీ జీవితంలో వంద లైన్ల కోడ్ కూడా రాస్తావో లేదో నాకు డౌటే. ఎందుకురా యుగ పురుషులతోటి, భారత రత్నాలతోటి నీకు పోటి. మాములుగా బ్రతకరా, మనుషలతో కలవరా, బాగు పడతావ్."
"నీకు నేనంత చెప్పినా అర్థం అవ్వదు. ప్రేమ గుడ్డిది. దానికి యేజ్ తో పని లేదు".
"ప్రేమ గుడ్డిదైతే కావొచ్చు కాని డియోనా గుడ్డిది కాదు. తాను ఆ మెసేజ్ చుసిదంటే నీ ఉద్యోగం ఊడటం కాయం.
డైరెక్టర్ కి లవ్ లెటర్ రాసిన కారణంగా నీకు ఇక్కడే కాదు, ప్రపంచం లో ఎక్కడా ఉద్యోగం రాదు. ఓ రకంగా అది నీకే మంచిది, అప్పుడు నీ ఇష్టం, ఎలిజిబెత్ రాణినె ప్రేమిస్తావో, ప్రతిభా పటేల్ కె మెసేజ్ పెడతావో నీ ఛాయస్. నిన్ను అడిగేవాడు ఉండడు".
"తను ఆ మెసేజ్ చూస్తే నా ఉద్యోగం నిజంగానే ఊడుతుంది అంటావా? నాకు బయం వేస్తుంది. మరి ఇప్పుడు ఎలా. హా .. ఐడియా వచ్చింది ... తనకి "టు" అడ్రస్ తప్పని, అది ఆక్చువల్ గా నీకు పంపాల్సిన మెసేజ్ అని ఇంకో మెసేజ్ పెట్టనా? నువ్వు ఇదే ..".
"లాగి పెట్టి కొడితే లాహోర్ సెంట్రల్ జైలులో పడతావ్. ఇలాంటి తింగరి పని చేసి నన్నూ దీంట్లో ఇరికిస్తే తోలు తీస్తా. నువ్వే తప్పైంది అని సారీ చెప్తూ మెసేజ్ పెట్టు, తను అర్థం చేసుకుంటుందిలే. వెళ్ళు .. ఆగు ..
చూడు .. ప్రేమ ఎంత త్వరగా పుడితే అంతే త్వరగా అది చస్త్హుంది. ఎప్పటికైనా గుర్తుంచుకో. ఇప్పుడు వెళ్ళు."
ఒక పది నిమిషాల్లో వాడు ఎగిరి గంతులేస్తూ మళ్లీ నా దెగ్గరికి వచ్చాడు. వాడి ఆనందం చూసి నాకు భయం స్టార్ట్ అయింది.
"అన్నా.. ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ అయింది. డియోనా చూడకుండా నేను ఆ మెసేజ్ డిలీట్ చేసేసా. సింపుల్, ఇక ఏ మెసేజ్ పెట్టాల్సిన అవసరం లేదు."
"అంటే..నువ్వా మెసేజ్ ఇంకా పంపలేదా?"
"లేదు..పంపాను. కాని నా sentboxలో నుండి ఆ మెసేజ్ డిలీట్ చేశాను, అంతే సింపుల్."
"ఒరయ్ ఒట్టేసి నిజం చెప్పరా, నేను ఎవరికీ చెప్పను. నువ్వు అసలు చదివింది IIT లోనా ITI లోనా!
నీ sentbox లో నుండి మెసేజ్ డిలీట్ చేస్తే తన అకౌంట్ లో నుండి డిలీట్ అవుతుంది అని ఎలా కనుకున్నావురా, కర్మ. పోస్ట్ చేసిన మెసేజ్ అంటే ఇన్విజిలేటర్ కి ఇచ్చేసిన ఆన్సర్ షీట్ లాంటిది. తప్పులు చేసి ఉంటే తల బాడుకోవడమే కానీ దిద్దుకోడానికి స్కోప్ లేదు. వెళ్ళు, నీ బ్రెయిన్ ని స్ట్రెయిన్ చేయకుండా నేను చెప్పింది చెయ్యీ."
"హేహే... నువ్వు ఎప్పుడు నాదే తప్పంటావ్. ఆ ఫేస్ బుక్ వాడికి ఈ చిన్న ఆప్షన్ పెట్టాలన్న ఆలోచన కూడా రాలేదు. వాడు నాకంటే పెద్ద వెదవ, వాడిని ఏమి ఆనవు" అని బాద పడుతూ వెళ్లి పోయాడు.
భగవంతుడా! ఈ అశాంత్ గాడిని దారిలో పెట్టడం కంటే ఆ తప్పిపోయిన మలేషియన్ MH370 విమానాన్ని వెతికి పట్టుకోవడం చాలా సులబం తండ్రి అని దండం పెట్టుకుని తిరిగి చూశాను - వాడు నవ్వుతూ వచ్చి మళ్లీ నా ఎదురుగా నిలబడ్డాడు.........
అబ్బో, వీడు ప్రేమలో పూర్తిగా మునిగిపోయాడు. వీడిని ఈ సముద్రం లోనుండి బయటకి లాగటం చాలా కష్టం. కాని ఆరు నూరైనా...నూరు కోడి కూరైనా సరే .. నేను వీడిని ఈ పెను ప్రమాదం నుండి తప్పించాలి. ఈ ఉప్పెనని ఎలాగైనా ఆపాలి. అదే నా కర్తవ్యం, అదే నా ధర్మం, అదే నా బాధ్యత, అదే నా .. (హేయ్ .. ఆపవోయ్ ... నువ్వు నీ ఓవర్ యాక్షన్.. కధ కంటిన్యూ చెయ్యి)
"చూడు తమ్ముడు, నీ ప్రేమ నిజమే కావొచ్చు, షాజహాన్ తర్వాత చరిత్రలో నీ పేరే ప్రేమ కి సినానింగా నిలవొచ్చు, కాని డియోనా నీకంటే పది ఏండ్లు పెద్దది. ఎంత క్యాలికులేట్ చేసిన ఈ లెక్క తేలదు నాన్నా. నా మాట విని నువ్వు తనను మర్చిపో".
"ఎందుకు మర్చిపోవాలి? రాముడి కంటే సీత పెద్దది. కృష్ణుడి కంటే రాధ పెద్దది, టెండూల్కర్ కంటే అంజలి పెద్దది. వాళ్ళు ప్రేమించుకోలేదా? మేము అంతే!"
"ఒరేయ్, ఒరేయ్ ... ఒరేయ్. నా ఓపికకి పరీక్ష పెట్టకురా. రాముడు వేల యేండ్లు బ్రతికాడు, కృష్ణుడు వేల పెండ్లిలు చేసుకున్నాడు, ఇక టెండూల్కర్ వంద సెంచరీలు కొట్టాడు. నీ జీవితంలో వంద లైన్ల కోడ్ కూడా రాస్తావో లేదో నాకు డౌటే. ఎందుకురా యుగ పురుషులతోటి, భారత రత్నాలతోటి నీకు పోటి. మాములుగా బ్రతకరా, మనుషలతో కలవరా, బాగు పడతావ్."
"నీకు నేనంత చెప్పినా అర్థం అవ్వదు. ప్రేమ గుడ్డిది. దానికి యేజ్ తో పని లేదు".
"ప్రేమ గుడ్డిదైతే కావొచ్చు కాని డియోనా గుడ్డిది కాదు. తాను ఆ మెసేజ్ చుసిదంటే నీ ఉద్యోగం ఊడటం కాయం.
డైరెక్టర్ కి లవ్ లెటర్ రాసిన కారణంగా నీకు ఇక్కడే కాదు, ప్రపంచం లో ఎక్కడా ఉద్యోగం రాదు. ఓ రకంగా అది నీకే మంచిది, అప్పుడు నీ ఇష్టం, ఎలిజిబెత్ రాణినె ప్రేమిస్తావో, ప్రతిభా పటేల్ కె మెసేజ్ పెడతావో నీ ఛాయస్. నిన్ను అడిగేవాడు ఉండడు".
"తను ఆ మెసేజ్ చూస్తే నా ఉద్యోగం నిజంగానే ఊడుతుంది అంటావా? నాకు బయం వేస్తుంది. మరి ఇప్పుడు ఎలా. హా .. ఐడియా వచ్చింది ... తనకి "టు" అడ్రస్ తప్పని, అది ఆక్చువల్ గా నీకు పంపాల్సిన మెసేజ్ అని ఇంకో మెసేజ్ పెట్టనా? నువ్వు ఇదే ..".
"లాగి పెట్టి కొడితే లాహోర్ సెంట్రల్ జైలులో పడతావ్. ఇలాంటి తింగరి పని చేసి నన్నూ దీంట్లో ఇరికిస్తే తోలు తీస్తా. నువ్వే తప్పైంది అని సారీ చెప్తూ మెసేజ్ పెట్టు, తను అర్థం చేసుకుంటుందిలే. వెళ్ళు .. ఆగు ..
చూడు .. ప్రేమ ఎంత త్వరగా పుడితే అంతే త్వరగా అది చస్త్హుంది. ఎప్పటికైనా గుర్తుంచుకో. ఇప్పుడు వెళ్ళు."
ఒక పది నిమిషాల్లో వాడు ఎగిరి గంతులేస్తూ మళ్లీ నా దెగ్గరికి వచ్చాడు. వాడి ఆనందం చూసి నాకు భయం స్టార్ట్ అయింది.
"అన్నా.. ప్రాబ్లెమ్ సాల్వ్ అయింది. డియోనా చూడకుండా నేను ఆ మెసేజ్ డిలీట్ చేసేసా. సింపుల్, ఇక ఏ మెసేజ్ పెట్టాల్సిన అవసరం లేదు."
"అంటే..నువ్వా మెసేజ్ ఇంకా పంపలేదా?"
"లేదు..పంపాను. కాని నా sentboxలో నుండి ఆ మెసేజ్ డిలీట్ చేశాను, అంతే సింపుల్."
"ఒరయ్ ఒట్టేసి నిజం చెప్పరా, నేను ఎవరికీ చెప్పను. నువ్వు అసలు చదివింది IIT లోనా ITI లోనా!
నీ sentbox లో నుండి మెసేజ్ డిలీట్ చేస్తే తన అకౌంట్ లో నుండి డిలీట్ అవుతుంది అని ఎలా కనుకున్నావురా, కర్మ. పోస్ట్ చేసిన మెసేజ్ అంటే ఇన్విజిలేటర్ కి ఇచ్చేసిన ఆన్సర్ షీట్ లాంటిది. తప్పులు చేసి ఉంటే తల బాడుకోవడమే కానీ దిద్దుకోడానికి స్కోప్ లేదు. వెళ్ళు, నీ బ్రెయిన్ ని స్ట్రెయిన్ చేయకుండా నేను చెప్పింది చెయ్యీ."
"హేహే... నువ్వు ఎప్పుడు నాదే తప్పంటావ్. ఆ ఫేస్ బుక్ వాడికి ఈ చిన్న ఆప్షన్ పెట్టాలన్న ఆలోచన కూడా రాలేదు. వాడు నాకంటే పెద్ద వెదవ, వాడిని ఏమి ఆనవు" అని బాద పడుతూ వెళ్లి పోయాడు.
భగవంతుడా! ఈ అశాంత్ గాడిని దారిలో పెట్టడం కంటే ఆ తప్పిపోయిన మలేషియన్ MH370 విమానాన్ని వెతికి పట్టుకోవడం చాలా సులబం తండ్రి అని దండం పెట్టుకుని తిరిగి చూశాను - వాడు నవ్వుతూ వచ్చి మళ్లీ నా ఎదురుగా నిలబడ్డాడు.........
